من راضيم به هرچه تو ميخواهي...

امتحان هاي خدا دقيق و بي نقص است . ميگردد و ضعف هايت را پيدا ميکند و درست از همان ها امتحان ميگيرد. يک بار...دوبار...صدبار. شکست بخوري باز از همان امتحان ميگيرد چون ميداند هنوز قوي نشدي.
فکر ميکردم امتحان ِ گذشته ام را خوب پاس کرده ام. ميگفتم خب خدا را شکر... از ضعف ِ هميشگي ام امتحان گرفت و قبول شدم و حالا ميتوانم ادعا کنم نقطه ضعفم شده است نقطه قوتم. اما محال است. دوباره همان اتفاق را جلوي پايم گذاشت تا بفهماند هنوز ضعيفم.
هزاربار ديگر هم شکست بخورم امتحانش را ميگيرد. تو هم مجبوري که يا قبول شوي يا بميري. يا ميگردي و نشانه هايش را پيدا ميکني و سر ِ هوش مي آيي يا تا آخر عمر شکست پشت ِ شکست...

+ تلخ و تند و سخت نوشتم
تلخ و تند و سخت ميگذرد...